Το
παρακάτω κείμενο είναι προϊόν μυθοπλασίας. Ή μήπως όχι;- - Άντε μαζευτείτε… σε λίγο ξεκινάει το καραβάνι για
Ιουδαία.
Είναι σίγουρα τρία μερόνυχτα δρόμος και οι μαθητές μου
είναι ήδη κουρασμένοι από τόσα ταξίδια. Τρία χρόνια Ινδία, άλλο τόσο
Αλεξάνδρεια, μετά Τύρο και τώρα Ιουδαία. Δεν έχουν άδικο, κάποια στιγμή πρέπει
να γυρίσουμε στην πατρίδα.
- Άντε μαζευτείτε επιτέλους, ξεκινάμε.
Δύο, τέσσερεις και μαζί με εμένα έξι. Ο Δάμις κουτσαίνει αρκετά και έχει μείνει τελευταίος. Πειραματίζεται ο ανόητος να νικήσει την βαρύτητα. Είναι αστείο που με ρωτά συνέχεια, να δοκιμάσω και αυτό Απολλώνιε; Αφού πάντα τα δοκιμάζει χωρίς να του απαντήσω… θα μας φάει το λιοπύρι. Ούτε το λινό ύφασμα δεν μας προστατεύει, ούτε καν οι τέντες που έχουν στηθεί στο καραβάνι. Αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο αυτό το ταξίδι. Κάποιος λένε στην Ιουδαία, ανέστησε άνθρωπο σχεδόν τέσσερις μέρες μετά! Όχι λίγες ώρες που η ψυχή ακόμη περιφέρεται γύρω από το σώμα, αλλά τέσσερις μέρες μετά! Αν ισχύει κάτι τέτοιο τότε σίγουρα αυτός που το κατάφερε είναι ο Κύριος την ζωής και του θανάτου. Και Αυτόν τον Κύριο πρέπει οπωσδήποτε να τον συναντήσω.