Τον παππού δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω. Ότι ξέρω για αυτόν
είναι από κάτι παλιές εκτυπωμένες φωτογραφίες και από πέντε λόγια των γονιών
μου που περιέγραφαν όμως πολύ συγκεκριμένα περιστατικά. Σήμερα, στα δεκαοκτώ
μου, για κάποιο άγνωστο λόγο μου ήρθε στο μυαλό έντονα εκείνη η νύχτα.
Έξι και κάτι χρόνια πριν…
Στα ‘λεγα κόρη μου, δύσκολη δουλειά το χωράφι! Θα μας
φάει ο ήλιος και σήμερα. Άντε υπομονή, λίγα μέτρα έμειναν και τελειώσαμε. Να
μου ξεκουραστείς και εσύ.
…
Είδες, τελειώσαμε! Κουράστηκες γλυκιά μου. Τι
θα έκανα χωρίς εσένα κορούλα μου; Έλα σιγά σιγά να πάρουμε τον δρόμο για το
σπίτι… Φτάσαμε! Ώρα για ένα γρήγορο μπάνιο, να χτενιστείς και εγώ ετοιμάζω το
φαί. Έκανες και τόσο δρόμο τις προάλλες μέχρι τον Ιορδάνη. Θυμάσαι τι μας είπε
αυτός ο Άγιος στο ποτάμι; «Περιμένετε καρτερικά και η μεγάλη στιγμή για τον
καθένα σας δεν θα αργήσει».
Έλα καλά φάγαμε
και σήμερα. Ώρα για ύπνο τώρα να αντέξουμε και αύριο.
…