Στα ‘λεγα κόρη μου, δύσκολη δουλειά το χωράφι! Θα μας
φάει ο ήλιος και σήμερα. Άντε υπομονή, λίγα μέτρα έμειναν και τελειώσαμε. Να
μου ξεκουραστείς και εσύ.
…
Είδες, τελειώσαμε! Κουράστηκες γλυκιά μου. Τι
θα έκανα χωρίς εσένα κορούλα μου; Έλα σιγά σιγά να πάρουμε τον δρόμο για το
σπίτι… Φτάσαμε! Ώρα για ένα γρήγορο μπάνιο, να χτενιστείς και εγώ ετοιμάζω το
φαί. Έκανες και τόσο δρόμο τις προάλλες μέχρι τον Ιορδάνη. Θυμάσαι τι μας είπε
αυτός ο Άγιος στο ποτάμι; «Περιμένετε καρτερικά και η μεγάλη στιγμή για τον
καθένα σας δεν θα αργήσει».
Έλα καλά φάγαμε
και σήμερα. Ώρα για ύπνο τώρα να αντέξουμε και αύριο.
…
Ωραίο πράγμα να σε ξυπνάει το πρώτο φώς της ημέρας.
Βάζεις τον χρόνο σου σε μία τάξη. Και το χωραφάκι μας χρειάζεται περισσότερο
την φροντίδα μας το πρωί. Για να ξυπνήσουμε την κορούλα μου να δούμε πώς είναι
σήμερα, ξεκουράστηκε καθόλου;
Ωπ! Ποιος ήταν αυτός μικρή που έφυγε από το δωμάτιο σου
μόλις με είδε; Τον ξέρω; Γιατί δεν μου έχεις πει τίποτα για αυτόν; Άλλη φορά να
με ειδοποιείς όταν θα καλείς κάποιον στο σπίτι, εντάξει; Τέλος πάντων,
ξεκούραστη σε βλέπω, ετοιμάσου να ξεκινήσουμε για το χωράφι μας.
…
Ένας χρόνος πέρασε, σπείραμε, οργώσαμε και η κόρη μου
εκεί, κάθε μέρα στο χωράφι να με βοηθάει! Για να δω πως είναι σήμερα σκέφτηκα
πηγαίνοντας προς το δωμάτιο της. Έτσι και αλλιώς τις τελευταίες δύο βδομάδες
δεν πάμε στην δουλειά. Μπορεί για αυτό να μου έχει παχύνει τελευταία…
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ; ΤΙ ΕΧΕΙΣ; Γιατί είσαι ξαπλωμένη;
Πονάς κάπου;
Έπρεπε να ξεπροβάλει το μικρό κεφαλάκι για να καταλάβω τι
πραγματικά συνέβαινε.
Έτσι εξηγούνται όλα ε; Εκείνος ο φίλος σου που έφυγε σαν
κλέφτης από το δωμάτιο είναι ο υπαίτιος έτσι; Ας είναι! Ξέρω ότι θα τον
μεγαλώσεις σαν πρίγκιπα βασίλισσα μου!
Οι μήνες περνούσαν, η δουλειά στο χωράφι συνέχισε
κανονικά αλλά πλέον είχα και τον εγγονό μου. Δεν είναι μικρό πράγμα να ‘μαστε
τρείς για μια τόσο σκληρή δουλειά. Τα απογεύματα αφού είχαν φάει και είχαν
ρίξει τον μεσημεριανό τους υπνάκο, άφηνα κορούλα και εγγονό να παίζουν ξέγνοιαστα
στην αυλή. Μέχρι την μάντρα όμως. Τους φοβάμαι τους ανθρώπους. Ποτέ δεν τους
κατάλαβα.
Ώσπου ένα απόγευμα…
Φ. – Θ. Καλέ μου αγρότη δικά σου είναι τα ζωντανά;
Α. Τα δύο ζωντανά όπως τα λέτε είναι η κόρη μου και ο
εγγονός μου. Οι μόνοι που έχω στον κόσμο. Αλλά ποιοι είστε εσείς και γιατί
ρωτάτε;
Φ. – Θ. Εγώ λέγομαι Φίλιππος και ο φίλος μου είναι ο Θωμάς.
Έχουμε κατασκηνώσει λίγα μέτρα έξω από την Ιερουσαλήμ και ο Κύριος μας υπέδειξε
το χωριό και το σπίτι σου ώστε να του πάμε δύο γαϊδουράκια που τα χρειάζεται…
Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Σαν να με χτύπησε
κεραυνός. Η κόρη μου και ο εγγονός μου θα εκπληρώσουν την προφητεία; Πόσο
απίστευτο; Πόση τιμή; Από όλα τα ζωντανά του κόσμου ο Κύριος να διαλέξει τα
δικά μου;
Α. Θα μου δώσετε λίγη ώρα άνθρωποι του Θεού για να τα
αποχαιρετήσω όπως τους αξίζει;
Φ. – Θ. Από εμάς έχεις όσο χρόνο χρειάζεσαι…
Πάμε στο δωμάτιο σας αγάπες μου. Έχουμε να πούμε κάποια
πράγματα πριν σας αφήσω.
Ελάτε. Θα πλυθούμε, θα χτενιστούμε και θα ακολουθήσετε
αυτούς τους δύο ανθρώπους όσο και να σας τρομάζει ο αποχωρισμός. Εγώ θα τα
καταφέρω με την δουλειά. Έτσι και αλλιώς μεγάλωσα, πόσο θα μπορώ να δουλεύω
ακόμα; Αλλά για εσάς δεν υπάρχει μεγαλύτερη δόξα! Σας ψάχνει ο ίδιος ο Κύριος!
Πάντα το έλεγα ότι δεν είστε απλά μια κόρη και ένας εγγονός και να που ήρθε η μεγάλη σας στιγμή. Να σου βάλω
και την καλή σου σέλα αγάπη μου, κόρη μου! Και εσύ μικρέ μου, μη βλέπεις που
κλαίω, δάκρυα χαράς είναι. Με κάνατε τόσο περήφανο! Δεν θα φοβηθείτε και δεν θα
κουραστείτε ποτέ ξανά. Σας το υπόσχομαι. Θα είστε κοντά Του και θα σας αγγίζει
Αυτός που σας έφτιαξε. Αυτός που και μόνο να Τον συναντήσεις ή έστω να Τον
αντικρίσεις από μακριά είσαι ήδη στον παράδεισο. Μην στεναχωριέστε λοιπόν. Να
χαίρεστε. Ορίστε. Έτοιμοι κι οι δυο για την μεγάλη σας στιγμή αγάπες μου. Καλή
αντάμωση.
Α. Εϊ, λεβέντες, κοιτάξτε! Έτοιμοι είμαστε. Δεν είναι
κουκλιά; Κάντε μου μόνο μια χάρη, όταν δείτε τον Κύριο, πείτε Του ότι ο αγρότης
μας έδωσε να σου φέρουμε τα παιδιά του. Μην του πείτε φέραμε τα ζωντανά.
Φ. – Θ. Να είσαι σίγουρος ότι το ξέρει καλέ μου άνθρωπε. Να
είσαι σίγουρος…
Καλό δρόμο.
Καί ὅτε ἤγγισαν εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ ἦλθον εἰς Βηθσφαγῆ πρὸς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν, τότε ὁ ᾿Ιησοῦς ἀπέστειλε δύο μαθητὰς 2 λέγων αὐτοῖς· πορεύθητε εἰς τὴν κώμην τὴν ἀπέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθέως εὑρήσετε ὄνον δεδεμένην καὶ πῶλον μετ᾿ αὐτῆς· λύσαντες ἀγάγετέ μοι. 3 καὶ ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ τι, ἐρεῖτε ὅτι ὁ Κύριος αὐτῶν χρείαν ἔχει· εὐθέως δὲ ἀποστέλλει αὐτούς. 4 τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· 5 εἴπατε τῇ θυγατρὶ Σιών, ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι πραῢς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὄνον καὶ πῶλον υἱὸν ὑποζυγίου. 6 πορευθέντες δὲ οἱ μαθηταὶ καὶ ποιήσαντες καθὼς προσέταξεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς, 7 ἤγαγον τὴν ὄνον καὶ τὸν πῶλον, καὶ ἐπέθηκαν ἐπάνω αὐτῶν τὰ ἱμάτια αὐτῶν, καὶ ἐπεκάθισεν ἐπάνω αὐτῶν.
Σ.Α.
