Πατέρα μόλις τελείωσε άλλη μια δύσκολη μέρα. Τα καταφέραμε. Μαζί. Μαζί τα καταφέραμε. Χριστέ μου, Λατρεία μου, Θεέ μου, η βουή των ανθρώπων είναι τόσο ενοχλητική. Έκανα να σε σκεφτώ και με διέκοπταν, δεν με άφησαν να σε καλέσω δίπλα μου, ούτε στην δουλειά, ούτε στον δρόμο της επιστροφής… αλλά με βοήθησες τόσες φορές σήμερα! Το κατάλαβα, σε είδα, μου απέδειξες άλλη μια φορά πως ένα δευτερόλεπτο της παρουσίας σου αρκεί για να καταφέρεις το ακατόρθωτο και στην δουλειά και στο ρινγκ της ασφάλτου που είναι γεμάτο εχθρούς, οπλισμένους με σίδερα σε ρόδες, ασυνείδητοι. Ξέρω, σου ακούγομαι λίγο σαν Δον Κιχώτης αλλά είναι ίσως ο μόνος τρόπος, η μόνη οπτική που με βοηθάει να αντιμετωπίσω την κοινωνία εκεί που έφτασε. Και σε ευχαριστώ γι’ αυτό Χριστέ μου!