Δ. Σε τρόμαξα φτωχέ;
Γ. Όχι. Εγώ;
Δ. Αν δεν με είχες τρομάξει δεν θα ήμουνα εδώ.
Γ. Λοιπόν, εξήγησε μου πώς τα κατάφερα; Τι έστρεψε τόσο πολύ την προσοχή σου σε ‘μένα;
Δ. Όπως γνωρίζεις κάθε λάθος κίνηση μας κάνει να στρέφουμε απότομα το βλέμμα μας και ο υπαίτιος να είναι πλέον ο στόχος μας.
Γ. Νόμιζα ότι οι βασικοί σας στόχοι είναι οι άνθρωποι της εξουσίας, του πλούτου, της διαφθοράς. Όχι;
Δ. Αυτοί αγαπητέ μου δεν είναι στόχοι είναι το δεδομένο μας. Είναι κεκτημένο. Πολιτικοί, ιερατεία, τέχνες, ενημέρωση, όλοι δουλεύουν για εμάς.
Γ. Και περιμένεις εγώ ο κανένας να αρνηθώ τον Κύριο μου και να πέσω στην αγκαλιά σου; Δεν καταλαβαίνεις ότι όσο δυνατό και να ‘ναι το κύμα στην ακροθαλασσιά ποτέ δεν κατάφερε να αρπάξει όλα τα βότσαλα της παραλίας; Αν ο διάβολος είναι το κύμα τόσους αιώνες δεν κατάφερε σχεδόν τίποτα.
Δ. Είσαι λάθος. Ο διάβολος είναι η παραλία και ο Θεός σου το κύμα.
Γ. Μου; Εσένα ποιος σε έφτιαξε;
Δ. Να ξέρεις πάντως πως τα λίγα βότσαλα είναι αυτά που συμπαρασύρει το κύμα.
Γ. Δεν θέλεις να απαντήσεις το καταλαβαίνω. Από την στιγμή που πλέον έχεις άλλον αρχηγό.
Δ. Δεν είναι θέμα αρχηγού είναι θέμα δικαιοσύνης. Καταλαβαίνεις πως ο Θεός σου δεν είναι το ίδιο δίκαιος μαζί μας σε σχέση με εσάς τους ανθρώπους. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που μισούμε τον άνθρωπο περισσότερο από τον Θεό. Αυτή ακριβώς η διάκριση το να μπορούν έστω λίγα βότσαλα να επιστρέψουν στο σπίτι τους.
Γ. Αφού είστε τόσο ισχυροί γιατί λοιπόν δεν τα καταστρέφετε όλα ώστε να μην προλάβουν να σωθούν άλλοι;
Δ. Είναι όλα έτοιμα. Απλά δεν μας επιτρέπεται ακόμη.
Γ. Τελικά ποιού πρόγραμμα ακολουθείτε;
Δ. Οι άνθρωποι όπως σου είπα έχουν χίλια δυο ελαττώματα, μας ακολουθούν καθημερινά κατά χιλιάδες. Αυτό όμως που περιμένουμε είναι να πεινάσουν και να διψάσουν όλοι. Μόνο τότε είναι ικανοί να απαρνηθούν τα πάντα. Ακόμη και τον Θεό τους. Ξέρεις όλοι είναι εύκολα θύματα. Ο πλούσιος χάνεται στην ύλη και ξεχνάει εύκολα το πρώτο του σπίτι. Ο πετυχημένος παλεύει να διατηρήσει την επιτυχία του και σε αυτή του τη προσπάθεια χάνει και αυτός τον δρόμο για το πρώτο του σπίτι. Τον ερωτευμένο τον κερδίζεις εύκολα γιατί τον έχει συμπαρασύρει το ναρκωτικό του έρωτα. Αντίστοιχα ο δυστυχισμένος από οποιαδήποτε αιτία δύσκολα δεν θα ρίξει το βάρος της δυστυχίας του στον Θεό. Ο βιοπαλαιστής απλά θα τρέχει για τα προς το ζην ξεμένοντας πάντα από πολύτιμο για την ψυχή του χρόνο. Άρα τι μας έμεινε; Πόσοι νομίζεις δεν βρίσκονται σε μία από τις παραπάνω κατηγορίες; Πόσοι νομίζεις δεν θα κάνουν το λάθος που θα μας καλέσει;
Γ. Το γνωρίζω. Είναι τα λίγα βοτσαλάκια που ανέφερες πριν.
Δ. Ακριβώς. Παλιά τα πράγματα ήταν πολύ πιο δύσκολα. Δεν υπήρχαν τόσες κοινωνικές τάξεις, οι περισσότεροι ακολουθούσαν τις αρχές και τις αξίες των προγόνων τους, ήταν πιο προσκολλημένοι στον Θεό τους. Τώρα το λάθος είναι η πραγματικότητα της ανθρωπότητας. Η αλάνθαστη όμως τακτική μας και τότε και τώρα είναι ο φόβος. Όχι πια ο αποκρουστικός φόβος αλλά ο φόβος του αδιεξόδου. Ξέρεις πώς είναι να έχει δοθεί σε όλους σας το δικαίωμα της επιστροφής στο σπίτι, της σωτηρίας σας και σε εμάς όχι; Ξέρεις πώς είναι να είσαι κάπου εγκλωβισμένος για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια χωρίς καν την δυνατότητα του θανάτου;
Γ. Φυσικά και το γνωρίζω. Η κατάσταση που περιγράφεις είναι ακριβώς αυτή που επιδιώκω ζώντας για τον Κύριο μου. Πάψε λοιπόν να παριστάνεις το θύμα και κατάλαβε πως είμαστε οι επιλογές μας. Εγώ για πάντα στην αγκαλιά Του χωρίς πια θάνατο, εσύ για πάντα εξόριστος χωρίς θάνατο. Άλλωστε τις επιλογές και των δυο μας τις γνωρίζεις καλύτερα. Είναι παλιά ιστορία νομίζω.
Δ. Είμαστε χιλιάδες, είμαστε παντού, είμαστε πίσω από τους καθρέπτες, είμαστε στα βουνά, στο νερό, στον αέρα και κάτω από την γη. Αν έβλεπες όλα όσα βλέπω και ήξερες όλα όσα ξέρω ή θα τρελαινόσουν και θα έβαζες τέλος στην ζωή σου ή θα μας ακολουθούσες. Έτσι και αλλιώς δεν ήρθα για να σε πείσω. Ήρθα για να σου δείξω και την άδικη πλευρά του Θεού που διάλεξες.
Γ. Ο δικός μου Θεός απλά αποβάλλει τους προδότες. Ο δικός μου Θεός είναι ένας δεν είναι χιλιάδες και με τα τρία του πρόσωπα βρίσκεται παντού. Μπροστά από τους καθρέπτες, στα βουνά, στο νερό, στον αέρα και κάτω από την γη. Ο δικός μου Θεός μίλησε εκ μέρους όλων μας, αγάπησε, έκλαψε, πόνεσε, έφυγε, ξαναήρθε και έμεινε. Ευτυχώς που δεν βλέπεις όλα όσα βλέπω γιατί δεν μπορείς να τρελαθείς, δεν μπορείς να βάλεις τέλος στην ζωή σου και δεν μπορείς να τον ακολουθήσεις. Εσύ ήσουν εκεί και έφυγες. Ποια άδικη πλευρά λοιπόν μου παρουσιάζεις;
Δ. Εσείς είστε η αιτία που συνέβησαν όλα.
Γ. Τότε γιατί χιλιάδες από εσάς δεν ακολούθησαν και έμειναν μαζί Του; Γιατί αφού είμαστε η αιτία όπως λες δεν επαναστάτησαν όλοι;
Δ. Όπως οι πιο έξυπνοι από εσάς δεν ανέχονται εξυπνάδες από πιο κουτούς, έτσι και οι πιο έξυπνοι από εμάς δεν ανέχτηκαν την υποτιθέμενη υπεροχή του ανθρώπου. Δεν άργησε ο καιρός που καταφέραμε να το αποδείξουμε αυτό στον Θεό σου. Και Αυτός μας αντάμειψε κατάλληλα.
Γ. Αποδείχτηκε τεράστια η εξυπνάδα σας. Τα είχατε όλα κοντά Του και βαλθήκατε κατά ενός άλλου, διαφορετικού δημιουργήματος χωρίς να έχετε να χωρίσετε κάτι, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Σε κάθε κύτταρο και δικό μας και δικό σας είναι Αυτός και αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει κανείς.
Δ. Ακόμη μπορούμε να υλοποιήσουμε ότι θέλουμε, μπορούμε με ταχύτητες σκέψης να βρεθούμε όπου επιθυμούμε, καταφέραμε να μας λατρεύει η ανθρωπότητα χωρίς καν η πλειοψηφία να μας αναγνωρίζει. Για ποια υπεροχή μου μιλάς; Σας δίνει λίγα χρόνια από τα οποία τα μισά περνούν όσο ακόμη είστε σε νηπιακή πνευματική κατάσταση. Μέσα στο επόμενο διάστημα που απομένει πρέπει να έχετε κατανοήσει γνώσεις χιλιάδων ετών για να έρθει η πολυπόθητη σωτηρία σας. Δίκαιο ε;
Γ. Πολύ! Βλέπεις μας εμπιστεύεται τόσο πολύ που σε αυτά τα λίγα χρόνια είμαστε ικανοί να ξεκλειδώσουμε μνήμες εκατομμυρίων και όχι χιλιάδων ετών, να καταφέρουμε την ομοίωση γιατί την εικόνα μας την χάρισε εξαρχής. Φαντάζομαι έχεις παρακολουθήσει και ξέρεις τον τρόπο που επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο. Να σου θυμίσω την περίπτωση του Ονούφριου; Τόλμησε να τον πλησιάσει κανείς σας;
Δ. Τον ίδιο όχι αν και προσπαθήσαμε πολλές φορές. Βλέπεις έλεγε ακατάπαυστα μία προσευχή που θυμόταν από παιδί και μάλιστα όχι ολόκληρη. Και ξέρεις τι μας τρομοκρατούσε περισσότερο και παγώναμε κάθε φορά που την έλεγε; Η στιγμή που σταματούσε μη μπορώντας να θυμηθεί την υπόλοιπη. Όπως καταλαβαίνεις είχαμε επικεντρωθεί αρκετά πάνω του και μία ολόκληρη λεγεώνα τον παρακολουθούσε. Κάθε φορά λοιπόν που διέκοπτε την προσευχή του κοιταζόντουσαν όλοι με τον τρόμο ότι θα θυμηθεί και την υπόλοιπη. Αυτά που σας κάνουμε μας τα έκανε αυτός.
Γ. Από την στιγμή λοιπόν που ξέρεις πως πάντα θα υπάρχουν κάποιοι σαν τον Ονούφριο, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που δεν θα ακολουθούν τις τάξεις σας και τις εντολές σας και θα σώζονται και θα γυρίζουν σπίτι τους, που ακριβώς ελπίζετε; Πώς πιστεύετε ότι θα λήξει ο αγώνας υπέρ σας;
Δ. Όπως ξέρεις το πρόγραμμα είναι συγκεκριμένο και έχει από καιρό γίνει γνωστό. Μπορεί να έχουμε κάποιες απώλειες και λίγοι να τα καταφέρνουν όπως λες, όμως και εμείς και εσείς γνωρίζουμε την κατάληξη. Αυτά που έχουν προφητευθεί μπορούν να ανατραπούν με έναν μόνο τρόπο: η γη πρέπει πάση θυσία να μετατραπεί σε ένα τέτοιο περιβάλλον που θα είναι φιλικό μόνο για εμάς. Μόνο τότε δεν θα υπάρχει ούτε ένας που να υμνεί τον Θεό σου. Όσο δεν πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις τόσο υπάρχει αυτή η καθυστέρηση η οποία ομολογουμένως είναι υπέρ μας διότι διαφορετικά ο χρόνος μας τελειώνει. Μόνο τότε όταν η γη θα είναι αυτή που σου περιέγραψα ο Θεός σου δεν θα έχει κανένα λόγο να ασχοληθεί ξανά με αυτή. Ένας πλανήτης ολόκληρος όπου οι κάτοικοι του μας έχουν προσκυνήσει, μας λατρεύουν σαν θεούς και αποδέχονται τα πάντα από εμάς δεν μένει παρά να τους καταλάβουμε, να μπούμε μέσα τους και να διαχειριζόμαστε εμείς παράλληλα με τις δυνάμεις που διαθέτουμε, τα άθλια σώματα τους και την βούληση τους. Αυτό λοιπόν επιδιώκουμε και αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να αλλάξει το σχέδιο. Τότε ο Θεός σου μπορεί πράγματι να βρίσκεται παντού αλλά δεν θα έχει κανέναν λόγο να βρίσκεται στη γη, όταν αυτή θα κατοικείται πλέον μόνο από εμάς. Μιας και είναι Θεός της αγάπης όπως λες και όχι τιμωρός, φαντάζομαι θα μπορεί να διακρίνει που είναι αποδεκτός και πότε πρέπει να αποσύρεται.
Γ. Χαίρομαι πολύ που μου μετέφερες το σχέδιο σας, αλλά θα κάνεις τον κόπο να με περιμένεις λίγο. Το νερό κοχλάζει εδώ και ώρα και πρέπει να ετοιμάσω τα φασολάκια που έφερα από τον κήπο. Δεν αργώ. Γίνονται πολύ γρήγορα…
.
.
.
Γ. Δεν σου προσφέρω γιατί ξέρω ότι δεν θα το εκτιμούσες ιδιαίτερα έτσι;
Δ. Σωστά.
Γ. Και τώρα μου επιτρέπεις: Κύριε μου και Θεέ μου Ιησού Χριστέ ευλόγησε τον οίκο και το γεύμα τούτο και φώτισε με τη Θεία Χάρη Σου κάθε πληγωμένη ύπαρξη.
Α! κατάλαβα. Τόσο κράτησε η παρέα του. Μόνο λόγια και υπεροψία. Ευτυχώς που κάποιος πριν από τον Ονούφριο είχε καταγράψει την προσευχούλα που ο ίδιος μισοθυμόταν και μπόρεσα να την αποστηθίσω…
Γ.Π.
