“Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι καθαρά συμπτωματική.”
Οι κότες από τα αρχαία χρόνια είναι τα πιο προσφιλή, γνωστά μας δίποδα. Υπάρχουν κότες όλων των ειδών. Κότες όμορφες, στολισμένες, καλοζωισμένες, πολύχρωμες, κότες άσχημες, αδιάφορες, ταλαιπωρημένες, όλες όμως είναι κότες.Οι κότες είναι κυρίως αναγνωρίσιμες από την συνεχή, συγκαταβατική κίνηση του κεφαλιού τους. Είτε περπατούν, είτε τρώνε, είτε τρέχουν είτε απλά κάθονται είναι σαν να γνέφουν ΝΑΙ πάντα. Επίσης ένα βασικό τους χαρακτηριστικό είναι η απάθεια. Έτσι, είτε τις χτυπήσεις, είτε τους τραβήξεις ένα φτερό, είτε τις τρυπήσεις με μια βελόνα, είτε τους πάρεις το σπίτι, είτε τους το κάψεις ακόμη, αυτές απλά θα μετακινηθούν παραπέρα γνέφοντας σου ΝΑΙ.
Πολύ βολικά δίποδα οι κότες. Δεν τις νοιάζει ούτε για τα παιδιά τους. Κάνουν με τόσο κόπο αυγά, πάντα κάποιος τους τα παίρνει και αυτές συνεχίζουν ατάραχες να γνέφουν ΝΑΙ.
Οι κότες είναι επίσης ρομαντικές. Περιμένουν πάντα τον κόκορα των ονείρων τους, αλλά τελικά βολεύονται με όποιον τους φέρουν. Και φυσικά πάντα, όπως και να τους φέρεται του γνέφουν ΝΑΙ. Πολύ βολικά δίποδα οι κότες. Και ευτυχώς για κάποιους είναι πάρα πολλές.
Α! και μη ξεχάσω. Αρκεί να τους πεις ότι είναι για το καλό τους και τρώνε ακόμα και σκουλήκια.
ΚΟΤΕΣ!!! Τα πιο προσφιλή δίποδα, που ενώ διαθέτουν φτερά, δεν μπόρεσαν ποτέ να πετάξουν. Τέλος
I.