Ένα
παράξενο όνειρο τάραξε τον ύπνο μου. Ένας ολόιδιος με μένα άνθρωπος με πλησίαζε
σαν να είναι πολύ μακρινός πρόγονος μου. Έφθασε δίπλα στο πρόσωπο μου και μου
ψιθύρισε στο αυτί: «Έμαθες τα νέα; Άκου
τι έχει συμβεί». Πριν καλά καλά προλάβω να ρωτήσω ποιος είναι και τι
εννοεί, με έπιασε σφιχτά από τους καρπούς και άρχισε να διηγείται…
Ο δημιουργός είναι άχρονος, τέλειος και
γεμάτος αγάπη. Πριν από πάρα πάρα πολύ καιρό λοιπόν έβαλε μπροστά να φτιάξει
κάτι τόσο τέλειο όσο ο Υιός Του. Όλα τα δημιουργήματα γιόρταζαν, όλοι οι κόσμοι
φώτισαν από τους ήχους και τις δημιουργικές νότες των επτά φωνηέντων του
Πατέρα. Οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι. Ο δημιουργός χάρισε στους ανθρώπους όλη την
γνώση, όλα τα δικά του χαρίσματα, τους γνώρισε όλους τους υπάρχοντες κόσμους
και την λογική που τους διέπει και όλα τα δημιουργήματα γιόρταζαν! Τους έδωσε
το δικαίωμα να κινούνται μεταξύ των κόσμων, να δημιουργούν επίσης και να
απολαμβάνουν με σύνεση τη δύναμη που ο Πατέρας τους χάρισε. Με έναν όρο: «…ότι κάνετε, φροντίστε απόλυτα να είναι μέσα
στην σφαίρα της δημιουργίας που γνωρίσατε. Οτιδήποτε ξεφύγει από αυτά τα όρια
είναι απορριπτέο και θα αποβάλλεται. Αυτός είναι ο μόνος κανόνας που σας θέτω».
Το πρόβλημα ξεκινά όταν το πρωτοπαλίκαρό του,
ο πρώτος και πιο αγαπημένος στην υψηλότερη τάξη αρχάγγελος άρχισε να θεωρεί πως
χάνει την πρωτιά. Άρχισε να βλέπει την εξουσία των ανθρώπων και τη σχέση τους
με τον Πατέρα ως απειλή. Οι άνθρωποι έχοντας όλη τη θεϊκή γνώση λίγο ή πολύ
άρχισαν να μεγαλουργούν, να πληθαίνουν (γιατί τότε υπήρχε τρόπος διαφορετικός
από τον γνωστό μας για να τεκνοποιεί κάποιος) και να ευγνωμονούν τον δημιουργό
για όσα τους χαρίζει. Πέρασε πολύς καιρός και η ανησυχία του πρωτοπαλίκαρου
γιγαντώνονταν. Τότε αποφάσισε να πάρει πάλι την πρωτιά, βάζοντας τον σπόρο, την
φιτιλιά που θα γελοιοποιούσε τους ανθρώπους και θα τους έριχνε στα μάτια του
Θεού. «Έχετε δει τους κόσμους, τα
δημιουργήματα, την γνώση και την εξουσία που σας έδωσε ο Πατέρας πάνω σε αυτά.
Μέτα από τόσο καιρό γιατί δεν κάνετε και εσείς ένα δώρο στον Πατέρα; Φτιάξτε
έναν δικό σας κόσμο, γεμίστε τον δικά σας δημιουργήματα και παρουσιάστε τον με
όλη την μεγαλοπρέπεια που αρμόζει σε ένα τέτοιο εγχείρημα, στον Θεό. Να είναι η
δικιά σας διάσταση, να είναι η δικιά σας δημιουργία, τέτοια που να ταιριάζει
μόνο σε υιούς Θεού όπως σας θεωρεί».
Πολλοί αδιαφόρησαν για την προτροπή του
αρχαγγέλου και γνωρίζοντας πως είναι πιο αγαπητοί και πιο κοντά απ’ αυτόν στον
δημιουργό, θυμήθηκαν την εντολή Του «ότι
κάνετε, φροντίστε απόλυτα να είναι μέσα στην σφαίρα της δημιουργίας που
γνωρίσατε» και έφυγαν μακριά. Πολλοί δελεάστηκαν και επηρεασμένοι από τα
λόγια του αρχαγγέλου, άρχισαν να κάνουν σχέδια για την δημιουργία ενός νέου,
πολύ διαφορετικού κόσμου από αυτούς του Θεού.
Το γνωστό υλικό μας σύμπαν. Βασισμένοι στην γνώση,
τις αρχές και τη σοφία των διαστάσεων της Θείας δημιουργίας, κατασκευάζουν –
στην ουσία αντιγράφουν – έναν ήδη τέλειο κόσμο με άλλη υπόσταση. Η συνέχεια
λίγο πολύ είναι γνωστή σε όλους τους λαούς της ανθρωπότητας. Ο κάθε λαός την
διασώζει μέσα από την δική του παράδοση, με τα δικά του λόγια, με τις δικές του
μνήμες.
Ο δημιουργός φιλάνθρωπος και γεμάτος
κατανόηση, ακόμη και μετά απ’ αυτή τη σημαντική παράβαση της εντολής του, βάζει
στους ανθρώπους μια μεγάλη αλλά δίκαιη δοκιμασία. Θα δοκιμασθούν όλοι ανεξαιρέτως
με υποχρεωτικό πέρασμα από τον κόσμο που δημιούργησαν οι ίδιοι...
Απλά αυτή τη φορά θα πρέπει να τα βγάλουν
πέρα μόνοι τους. Ο δημιουργός κάνει reset στους ανθρώπους και ξεκινούν από το
μηδέν. Μοιράζονται στον ιδανικότερο από πολλές απόψεις πλανήτη, ντύνονται
δερμάτινους χιτώνες (γιατί στον νέο τους κόσμο η ανθρώπινη οντότητα ήταν γυμνή
και ντροπιασμένη), γεννούν με πόνους τα παιδιά τους και ψάχνουν τρόπους να
επιβιώσουν και να ανακτήσουν τις παλιές τους γνώσεις...
Τιμωρεί με εξοστρακισμό τον αρχάγγελο του
πειρασμού και όλες τις διμοιρίες αγγέλων που αυτός διοικούσε εγκλωβίζοντας τους
στα όρια της τροχιάς του νέου κόσμου.
Καλεί την επίλεκτη ομάδα του, τις Εξουσίες,
να αναλάβουν ρόλο μεσάζοντα, επιτηρητή και καθοδηγητή. (συνεχίζεται)
I.
